اثر فعالیت با شدت بیشینه بر سلول های سیستم ایمنی موش های صحرایی دیابتی

مقدمه: دیابت یک اختلال متابولیکی است که به دنبال کاهش میزان ترشح انسولین حادث می شود. ورزش عامل مهمی در کنترل دیابت و موثر روی سیستم ایمنی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین با شدت بیشینه بر تعداد سلول های سیستم ایمنی خون محیطی در موش های صحرایی دیابتی شده بود. روش کار: در این تحقیق تجربی 28 سر موش صحرایی ماده سفید، نژاد ویستار با میانگین وزنی 20 ±260 و سن 80 روز به طور تصادفی به چهار گروه هفت تایی گروه کنترل، دیابتی بدون تمرین، دیابتی با شوک الکتریکی و دیابتی تمرین کرده تقسیم شدند. پس از چهار هفته دویدن بر روی تردمیل، نمونه های خونی از گروه ها اخذ و برای تعیین تعداد سلول های سیستم ایمنی خون به آزمایشگاه ارسال شد. یافته ها: در شمارش گلبول های سفید در گروه دیابتی تمرین کرده (گروه با فعالیت بیشینه) در مقایسه با گروه های کنترل و دیابتی تمرین نکرده، تعداد لنفوسیت ها افزایش (05/0p≤) و تعداد مونوسیت ها و نوتروفیل ها کاهش معناداری را نشان داد (05/0p≤). تعداد ائوزینوفیل ها در گروه دیابتی با فعالیت بیشینه در مقایسه با گروه دیابتی تمرین نکرده، کاهش داشت که در سطح 05/0p≥ معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین بیشینه در موش های دیابتی باعث افزایش لنفوسیت ها و کاهش مونوسیت ها و نوتروفیل ها نسبت به گروه دیابتی تمرین نکرده می شود. در بین سلول های سیستم ایمنی موش های دیابتی تمرین کرده، بیش ترین فراوانی مشاهده شده مربوط به لنفوسیت ها و کم ترین فراوانی مربوط به ائوزینوفیل ها بود.